Typ tekstu: Książka
Autor: Leśmian Bolesław
Tytuł: Poezje
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1920
muskając twe sploty,
Opodal tego pąka w cieniu drzew cię pieszczę,
Ustom moim dorzucam ślad twojej pieszczoty
Do smugi pocałunku, nie startego jeszcze.

* * *

Żuraw skrzypi za furtą ogrodu,
Słońce skrzy się w zadrach płotu tak nieznośnie,
Z gęstwy płynie dech przyziemny chłodu,
Wilga gwiżdże i dwugłośnie i trójgłośnie.
Lubię dojrzeć ukradkiem
Kłos, co w kwiatach przypadkiem
Taki inny wzwyż rośnie.

Z odrobiną słońca w rdzawej blasze
Popod klombem polewaczka leży pusta
Zdaje mi się, że dmuchnięciem zgaszę
Złotą muchę, co uderza w moje usta.
Obłok, prósząc przez drzewa
Skry ogniste, powiewa,
Jak płonąca w dal chusta.

Ta murawa, wychmarzona z rosy
muskając twe sploty,<br>Opodal tego pąka w cieniu drzew cię pieszczę,<br>Ustom moim dorzucam ślad twojej pieszczoty<br>Do smugi pocałunku, nie startego jeszcze.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;* * *<br><br> Żuraw skrzypi za furtą ogrodu,<br>Słońce skrzy się w zadrach płotu tak nieznośnie,<br> Z gęstwy płynie dech przyziemny chłodu,<br>Wilga gwiżdże i dwugłośnie i trójgłośnie.<br> Lubię dojrzeć ukradkiem<br> Kłos, co w kwiatach przypadkiem<br> Taki inny wzwyż rośnie.<br><br> Z odrobiną słońca w rdzawej blasze<br>Popod klombem polewaczka leży pusta<br> Zdaje mi się, że dmuchnięciem zgaszę<br>Złotą muchę, co uderza w moje usta.<br> Obłok, prósząc przez drzewa<br> Skry ogniste, powiewa,<br> Jak płonąca w dal chusta.<br><br> Ta murawa, wychmarzona z rosy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego