życie ich właścicielom. Niestety o tym także wiedziały trole i one skorzystały z ich mocy.<br>Na jego oczach ginęły kolejne owoce. Kolejni bracia opuścili klasztor wraz z białym gołębiem. Pozostał tylko Laurentius i jego ostatnie jabłko.<br>Postanowił dołączyć do braciszków i sięgnął do gałęzi. Gasnącymi oczami widział jak biały gołąbek ulatuje w górę. Nie dane mu jednak było spotkać się z braćmi frnciszkanami. Dusza Laurentiusa dalej pełniła straż przy jabłoni, przemierzała korytarze podziemne i klasztorne krużganki. Wielu mieszkańców Choszczna widywało zjawę mnicha podążającą w kierunku miejskiej góry. Potem drogę w tym kierunku zaczęli nazywać ścieżką mnichów.<br>Grzegorz Brzustowicz. Archeologia czyli opowiadanie