początku lat 90. Robert Gawliński był liderem Wilków - jednej z najgorętszych wówczas grup rockowych w Polsce. Po wydaniu trzech płyt z zespołem zdecydował się na karierę solową, a obydwa albumy sygnowane własnym nazwiskiem utrzymały wysoki poziom. Tak jest i tym razem. Szczęśliwie lwia część piosenek jest tradycyjnymi w formie i urokliwymi w treści balladami. Trzeba przyznać, że w tej formule Gawliński sprawdza się najlepiej - nigdy nie zapomina o melodii, śpiewa teksty proste, acz niebłahe, a jego głos sprawia, że do tych piosenek chce się wracać. Pozycja samotnego wilka i uznanego twórcy pozwala mu na zapraszanie do współpracy najlepszych muzyków z rozmaitych