przez intuicję, czy przez dystrakcję: usłyszał mój ranny telefon i machinalnie zawiózł mnie, zapomniawszy o późniejszej informacji. Ale nie, a przynajmniej nie całkiem. Z piazza Pilotta znowu rusza. Wysiadam przed Kwirynałem. Po czym jak najwolniej schodzę w dół, zatrzymując się przed sklepami., Bo jeszcze czas.<br>Wlecze się ta zbędna chwila w nieskończoność. Na koniec trzeba zawracać. Pcham ciężkie drzwi ze szkła i żelaza i staję przed okienkiem portierni. Poznaję młodego księżyka, któremu wczoraj oddałem list. Wie już, że jestem umówiony z ojcem de Vos, i tylko wychyla się z, okienka, by mi pokazać rozmównicę, do której mam się skierować. Jest ich kilka