w mechanizmie czasu. Jakby teraźniejszość była zaledwie taśmą z celuloidu, który w kilku miejscach się przepalił, jakby przez perforacje wyzierały minione kształty, obrazy i dźwięki. Całe oszustwo sprowadza się do tego, byśmy uwierzyli, że przeszłość jest nieodwracalnie zakończona, wszystko już się dokonało i na nic nie mamy wpływu, podczas gdy w rzeczywistości nieustannie ocieramy się o siebie z tamtego czasu, dotykamy tych samych przedmiotów, rozmawiamy z umarłymi, nic o tym nie wiedząc. Siedziałem na łóżku zbyt przerażony, by się poruszyć, a tym bardziej zasnąć. Niewidzialna kostka do gry zatoczyła łuk po podłodze, odbiła się od listwy przy piecu kaflowym i zatrzymała pod