na Weyracha i de Tresckowa, sam trzymał się w pobliżu giermka i branki.<br>- Psiakrew... - mruknął Reynevan do jadącego obok Szarleja. - Przecież ja muszę ją uwolnić... A ten wyraźnie powziął podejrzenia... Strzeże jej, a nas cały czas obserwuje... Dlaczego? <br>- Może - odrzekł cicho Szarlej, a Reynevan z przerażeniem zorientował się, że to wcale nie jest Szarlej. - Może przyjrzał się twojej twarzy? Będącej zwierciadłem tak uczuć, jak i zamiarów? <br>Reynevan zaklął pod nosem. Było już ciemnawo, ale nie tylko szarówkę winił za pomyłkę. Siwowłosy czarodziej ewidentnie użył magii. <br>- Wydasz mnie? - spytał wprost.<br>- Nie wydam - odrzekł po chwili magik. - Ale gdybyś chciał popełnić głupstwo, sam cię