odsyłaczy do innych lektur. Ktoś może powiedzieć, że takie czytanie zabija piękno poezji. Nie wydaje mi się, aby tak było. Jeśli nawet lektura samych tylko wierszy &lt;name type="person"&gt;Eliota&lt;/&gt; wystarcza do ich zrozumienia na poziomie podstawowym, dostarczając przy tym przyjemności estetycznych, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby spróbować również czytelnictwa bardziej wyrafinowanego. Zresztą, mój Boże, jeśli ktoś zabiera się za &lt;name type="person"&gt;Eliota&lt;/&gt;, to takie sprawy nie powinny mu być obce. W książce znajduje się kanon Eliotowski - od &lt;name type="tit"&gt;"Gerontiona"&lt;/&gt; po &lt;name type="tit"&gt;"Cztery kwartety"&lt;/&gt;. &lt;au&gt;(MB)&lt;/&gt;<br>&lt;name type="person"&gt;T. S. Eliot&lt;/&gt;: &lt;name type="tit"&gt;"Szepty nieśmiertelności. Poezje wybrane"&lt;/&gt;.<br>Przekład, wprowadzenie i komentarz Krzysztof Boczkowski,<br>Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków 2001&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1 sex="m"&gt;&lt;tit1&gt;Koszmarne życie