mamy do czynienia z dwiema różnymi normami, ale dotyczą one dwóch różnych spraw.<br>W rozdziale 224 edyktu rozróżniono trzy rodzaje wyzwoleńców. Najniżej stojącymi spośród nich - półwolnymi aldiami - nie będziemy się na razie zajmować. Interesują nas ci, którzy uzyskali pełną wolność. Dzielili się oni na dwie kategorie. Do pierwszej zaliczał się wyzwoleniec, którego pan uczynił nie tylko w pełni wolnym (fulcfree), ale i niezależnym od siebie, czyli obcym (a se extraneum, id est amund). W razie bezpotomnej śmierci puścizna spadkowa po wyzwoleńcu amund, jak po każdym wolnym Longobardzie, przypadała królowi. Do niższej kategorii zaliczał się wyzwoleniec, którego pan uczynił wprawdzie fulcfree, lecz