swoje i twardo bronili swych racji. Jak coś jest wydrukowane, musi to być prawda. Inaczej by nie drukowano. Moje argumenty zupełnie do nich nie docierały.<br>Takiej literatury nikt sobie z pisarzy polskich nie życzył. Nie życzyć sobie - to jedno, a wydać książkę - to drugie. Początkowo drwiono z radzieckich przykładów, ale z biegiem czasu, niezauważalnie, koledzy i ja zaczęliśmy ulegać naciskowi wydawców i redaktorów.<br>Ukazały się pierwsze utwory z socrealistycznym posmakiem.<br>Łatwiej było opublikować powieść o pracy aniżeli książkę o problemach psychologicznych. A po 1948 roku o pisaniu jakichś utworów eksperymentalnych nie było już mowy. Dla władz politycznych stanowiły one zagrożenie, które nazwano