krzywoprzysiężnej zemsty zginął zabójca, czy ktoś z jego krewnych. I w jednym, i w drugim wypadku mściciel podlegał takiej samej karze (podwójny wergeld). Gdyby przeciwna strona nie zapłaciła wergeldu i nie doszło do pojednania, ten sam czyn byłby uprawniony. Wynika z tego, że stroną podlegającą prawowitej zemście była wspólnota krewnych zabójcy, a nie tylko on sam.<br>Wniosek ten znajduje potwierdzenie w dwóch normach Prawa Sasów. Jedna dotyczy skrytobójczego mordu, a druga - zabójstwa popełnionego przez lita. <br>Terminem "mord" (morth, mordrid, mordtotum) określano w germańskich prawach zwyczajowych zabójstwo potajemne, połączone z ukryciem lub zatopieniem zwłok. Czyn taki uniemożliwiał odprawienie obrzędów pogrzebowych, uchodził przeto