dziewczyna gramoliła się spod pierzyn i Jasiek zawracał konia, z wikliny, z rzeki, z piaszczystych jam wychodzili pomordowani kupcy i karczmarze i zarzucając Jaśkowi sznur na szyję, ściągali go z konia, krępowali na drodze w kurzu po kostki i skrępowanego wsadzali w skórzany wór i ten trzepoczący się skórzany wór zanosili nad rzekę i przywiązując do niego wapienny kamień, wrzucali w zieloną głębinę.<br> Na niebo tryskała biała od wapna woda.<br> Wtedy się budziłem, szepcząc cichutko: - Chytry, Chytry, jakiś ty Chytreńki.<br> - I głaszcząc czerwoną pierzynę, zapadałem w powtórny sen, słysząc nad sobą i w sobie kunę polującą na ptaki.<br> A za tą