była to muzyka płynąca z odwiecznej potrzeby<br>śpiewu, głównie zbiorowego, oraz bezpośredniej potrzeby muzykowania.<br>Śpiewanie razem uwalnia od wszelkich napięć wewnętrznych oraz uczuć <br>wrogości czy bodaj obcości. Było to muzykowanie<br>afiliujące, tak dobrze znane ze wszystkich niemal sytuacji, gdy<br>młodzież występuje w grupie. Słowem, cechą najistotniejszą muzyki<br>hippisów była naturalność, zgodność z naturą człowieka.<br> Moment motorycznej rytmiczności w rozległych, powtarzalnych<br>sekwencjach usposabiał hippisów do wyzwolenia uczuć i najgłębszych<br>potrzeb, nadziei, tęsknot. Hasłem programowym było: wolność teraz<br>dzięki muzyce. Chodziło o doznanie w każdej chwili odprężenia, swobody<br>bez formuł normatywnych oraz bez perspektyw nadania tej sztuce<br>doskonałości obiecującej przetrwanie utworu poza chwilę