• Czy wiesz, że...
    BIUSTONOSZ
    Biustonosz pochodzi od niemieckiego Büstenhalter i jest tzw.
    półkalką – w pierwszej części wynikiem oddania w piśmie niemieckiej wymowy słowa Büste, w drugiej wynikiem przetłumaczenia niemieckiego Halter ‛pojemnik lub inny przedmiot służący do trzymania czegoś’. Bliższy oryginałowi biusthalter nie zdążył się na dobre zadomowić w polszczyźnie, gdy stał się słowem przestarzałym. Rodzimy stanik (od rzeczownika stan) jest zaś słowem mniej precyzyjnym, gdyż oznacza też część damskiej sukni od ramion do pasa. Wśród słów, które przychodzą na myśl, jest jeszcze napierśnik – część kuchennego fartucha albo część zbroi. Różnica między kobiecym a męskim napierśnikiem dobrze ilustruje dawny społeczny podział ról kobiet i mężczyzn.
    Mirosław Bańko
     
  • Łatwo pomylić
    KAMPANIA, KOMPANIA
    Kampania to działania wojenne, kompania to grupa żołnierzy obejmująca
    kilka plutonów (w terminologii wojskowej pododdział). Tym wojskowym znaczeniom towarzyszą inne inne: kampania to zorganizowane działania różnego typu (por. kampania wyborcza, w okresie PRL kampania żniwna), kompania to grupa znajomych osób, które chętnie spędzają razem czas (por. wesoła kompania). Polszczyzna ma także pochodne przymiotniki: kampanijny i kompanijny, do rodziny wyrazowej kompanii należy ponadto kompan.
    Mirosław Bańko
     
  • To ciekawe
    Damski bokser
    Czyli: ktoś, kto wykorzystując przewagę fizyczną, bije słabszych, zwłaszcza kobiety. Damski może być
    krawiec i fryzjer – są to mężczyźni, mający nie klientów, lecz klientki. Do żeńskich nazw tych zawodów (krawcowa, fryzjerka) nie dodajemy przymiotników od nazw płci. Bokser z natury rzeczy jest męski, niektórzy uważają, że nawet bardzo. Stąd to połączenie jest wyjątkowo piętnujące – ten, kto bije kobietę, nie jest żadną miarą męski.
    Jerzy Bralczyk
     
Słowo dnia: ujmować

Zagraj z nami!

Chcesz sprawdzić swoją znajomość języka?

Zagraj teraz

Zasady pisowni

31. [146] Pisownia wyrażeń typu ręka w rękę, sam na sam, od deski do deski
Pisownia członów tego typu wyrażeń jest rozdzielna, np.
łeb w łeb, od deski do deski, oko w oko, raz w raz (= raz za razem), ręka w rękę, sam na sam, słowo po słowie, wet za wet, ziarnko do ziarnka, z miesiąca na miesiąc, z roku na rok.
Rozdzielnie pisze się też wyrażenie w tę i we w tę: Dźwig miarowo poruszał się w tę i we w tę stronę. Dopuszczalna jest też pisownia tego wyrażenia jako potocznego wte i wewte: Kręciła się bezmyślnie wte i wewte.
 
 
... >>

Zmieniają się czasy,
zmieniają się słowa

Zobacz w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, jak przez pół wieku zmieniło się słowo dyktat
Więcej słów
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego