Banie

Słownik języka polskiego PWN*

bój
1. «starcie zbrojne walczących stron»
2. «zacięty spór, gwałtowne starcie»
3. «jedna z dwóch konkurencji w podnoszeniu ciężarów – rwanie albo podrzut»
bania I
1. «pękaty, kulisty przedmiot, najczęściej szklane naczynie»
2. pot. «duża bańka blaszana; też: zawartość takiej bańki»
3. pot. «dynia»
4. pot. «głowa»
5. środ. «ocena niedostateczna»
bania II «rosyjska łaźnia parowa»
bać się
1. «odczuwać lęk»
2. «niepokoić się o kogoś, obawiać się czegoś»
3. «o roślinach, przedmiotach: być nieodpornym na coś»
4. «nie odważać się czegoś zrobić»
ban I «drobna moneta rumuńska»
ban II
1. «w średniowieczu: zarządca banatu; później: węgierski namiestnik w krajach słowiańskich w okresie ich przynależności do Węgier»
2. «w Jugosławii w latach 1929–1941: zarządca prowincji»
ban III środ. «zablokowanie niepożądanemu rozmówcy dostępu do czatu»
• banować
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego