Rad

Słownik języka polskiego PWN*

rad I
1. daw. «zadowolony, uszczęśliwiony»
2. daw. «przychylny komuś lub czemuś»
rad II «promieniotwórczy pierwiastek chemiczny, srebrzystobiały metal aktywny chemicznie»
• radowy
rad III «jednostka pochłoniętej dawki promieniowania jonizującego»
rad IV «symbol jednostki kąta płaskiego radian»
rada
1. «to, co się komuś proponuje, aby zrobił w danej sytuacji»
2. «zespół ludzi wybranych przez pewną grupę lub powołanych przez władzę do pełnienia określonych zadań»
3. «posiedzenie tego zespołu»
4. daw. «radzenie nad jakąś sprawą»
Rada Bezpieczeństwa «organ ONZ odpowiedzialny za międzynarodowe bezpieczeństwo i pokój»
Rada Europy «organizacja państw europejskich, propagująca zasady demokracji parlamentarnej i prawa człowieka»
Rada Ministrów «w Polsce: rząd»
rada nadzorcza «organ spółki lub spółdzielni, powołany do stałego kontrolowania jej zarządu»
rada narodowa «w Polsce Ludowej: terenowy organ władzy państwowej, działający we wszystkich jednostkach administracyjno-terytorialnych»
Rada Państwa «w Polsce Ludowej: kolegialny, naczelny organ władzy państwowej wybierany przez sejm spośród posłów»
rada pedagogiczna «wszyscy nauczyciele jednej szkoły, decydujący wspólnie o ocenach i promocji uczniów, rozwiązujący problemy wychowawcze i dyscyplinarne; też: posiedzenie takiego zespołu»
rada pracownicza «organ samorządu załogi przedsiębiorstwa państwowego, wybierany przez pracowników»
Rada Regencyjna «organ władzy powołany we wrześniu 1917 r. przez Niemcy i Austro-Węgry na okupowanym obszarze byłego Królestwa Polskiego»
rada starców «w społeczeństwach pierwotnych: grupa mężczyzn kierująca rodem lub plemieniem»
rada wydziału, instytutu «organ przedstawicielski wydziału, instytutu wyższej uczelni; też: posiedzenie takiego organu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego