u

Słownik języka polskiego PWN*

U «symbol pierwiastka chemicznego uran»
u-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, uzupełniający znaczenie czasownika podstawowego o: doprowadzenie danej czynności do skutku, np. ugotować, usunięcie czegoś lub oddalenie się od czegoś, np. uprowadzić, ujechać, zmniejszenie ilości, rozmiarów czegoś, np. uciąć, urwać, dokonanie czynności mimo trudności, przeszkód (zwykle z przeczeniem), np. usiedzieć»
2. «przedrostek tworzący czasowniki odprzymiotnikowe i odrzeczownikowe, np. ubóstwiać, umuzykalnić, uniewinnić»
3. «przedrostek będący częścią składową wyrazów pochodnych mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka u z rzeczownikiem w dopełniaczu, np. ubocze (od: u boku
u-boot, U-Boot «niemiecka łódź podwodna z czasów II wojny światowej»
języczek u wagi «ruchoma metalowa strzałka wskazująca przechylenie wagi»
praca organiczna, praca u podstaw «hasła pozytywistów polskich po powstaniu styczniowym, wzywające do obrony bytu narodowego nie przez walkę zbrojną, lecz przez rozwój gospodarki i oświaty»
u I
1. «litera oznaczająca samogłoskę u»
2. «samogłoska ustna»
3. «litera oznaczająca w numeracji porządkowej: dwudziesty drugi»
u II
1. «przyimek komunikujący, że coś jest częścią pewnej rzeczy lub tworzy z czymś pewną całość, np. Pomalowała paznokcie u nóg.»
2. «przyimek wprowadzający nazwę osoby, z której usług ktoś korzysta, np. Zamówił buty u szewca., której ktoś podlega jako wykonawca danej pracy, np. Praktykowała u samego mistrza.»
3. «przyimek komunikujący, że ktoś lub coś znajduje się w pomieszczeniu należącym do danej osoby bądź w miejscu, w którym ona przebywa, np. Będę u ciebie jutro wieczorem.»
4. «przyimek komunikujący o małej odległości między przedmiotem lub miejscem, w którym coś się dzieje, a danym miejscem lub terenem, np. Wieś leżała u podnóża góry.»
5. «przyimek wprowadzający nazwę rzeczy lub osoby, której przysługuje dana cecha, np. Miała powodzenie u mężczyzn.»
u III «wykrzyknik wyrażający spontaniczną reakcję mówiącego na to, co sprawia mu przykrość lub ból, co go dziwi bądź zaskakuje»
u otwarte «u zwykłe w odróżnieniu od ó, o kreskowanego»
u schyłku «w końcowej fazie, w końcowym okresie»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego