cień

Wielki słownik ortograficzny PWN*

cień cienia; cieni a. cieniów
cienić cienię, cienią; cień•cie

Słownik języka polskiego PWN*

cień
1. «ciemne odbicie oświetlonego przedmiotu padające na stronę odwróconą od źródła światła»
2. «miejsce zacienione»
3. «ciemność, mrok»
4. «niewyraźny zarys jakiejś postaci lub jakiegoś przedmiotu»
5. «ciemne miejsce na obrazie, fotografii kontrastujące z miejscami jasnymi»
6. «odrobina lub marna resztka czegoś»
7. «duch zmarłego»
8. zob. bałwan w zn. 5.
cienić
1. «rzucać cień»
2. «zasłaniać przed słońcem lub światłem»
teatr cieni «jeden z rodzajów klasycznego teatru chińskiego»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

cień
cienić

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „cień” w Poradni Językowej PWN

Ciekawostki

Kliknij, aby zobaczyć „cień” w Ciekawostkach

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „cień” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „cień” w Encyklopedii PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego