struga
Wielki słownik ortograficzny PWN*
struga (strumień) -udze, -ugę; -ug
Słownik języka polskiego PWN*
struga
• strugowy • strużka
1. «ciecz płynąca wąskim strumieniem; też: duża ilość płynącej cieczy»
2. «strumyk»
3. «pasmo, smuga czegoś»
• strugowy • strużka
strug «narzędzie stolarskie służące do wyrównywania i wygładzania powierzchni drewnianych»
• strugowy
• strugowy
strugać
1. «ścinać z drewna podłużne wióry, żeby wygładzić jego powierzchnię lub nadać mu odpowiedni kształt»
2. «wygładzać powierzchnię drewna»
3. «wycinać coś z drewna za pomocą ostrego narzędzia»
4. pot. «udawać kogoś»
5. reg. «obierać, skrobać»
