targać
Wielki słownik ortograficzny PWN*
tar•gać -am, -ają
Słownik języka polskiego PWN*
targnąć — targać
1. «szarpnąć»
2. «zwichrzyć włosy, brodę»
3. targać «drzeć coś na strzępy»
4. targać pot. «nieść z trudem»
5. targać «o uczuciach lub dolegliwościach: dręczyć kogoś»
6. targać «mieszać, oczyszczać, rozluźniać bele bawełny na specjalnych maszynach»
targnąć się — targać się
1. «szarpnąć się za coś»
2. «szarpnąć siebie wzajemnie»
3. pot. «poruszyć się gwałtownie»
4. «wystąpić agresywnie przeciw komuś lub czemuś»
5. «spróbować zrobić, osiągnąć coś trudnego»
słoma targana «rodzaj pakuł uzyskiwanych wskutek szarpania podczas młocki słomy lnianej lub lnu trzepanego»