więc
Słownik języka polskiego PWN*
więc I
1. «spójnik przyłączający zdanie lub inne wyrażenie, które przedstawia skutek tego, o czym była wcześniej mowa, lub wniosek wynikający z treści poprzedniego zdania, np. Uśmiechnęła się, więc pewnie była zadowolona.»
2. «spójnik, zwykle w połączeniu z poprzedzającym słowem a, rozpoczynający wyliczanie, podsumowanie lub charakterystykę tego, o czym była mowa, np. Przyjechała cała rodzina, a więc siostry, bracia, ciotki, wujowie.; Ślub jest o dwunastej, a więc za godzinę.»
więc II pot. «partykuła wprowadzająca nawiązanie do poprzedzającego kontekstu lub do sytuacji, np. Więc co masz zamiar teraz robić?, albo poprzedzająca odpowiedź na czyjeś pytanie, np. Kto rozpoczął tę wojnę? – A więc po kolei, to było tak ...»
