• Czułe słówka
    duszko, duszyczko
    „Stój, poczekaj, moja duszko!” — woła ułan w jednej z wersji powstańczej piosenki i wydaje się, że dużej części Polaków zwrot ten kojarzy się głównie z zacytowanym utworem, a zatem trąci myszką. Zarysowana w piosence sytuacja zdaje się sugerować, że duszko mówiło się tylko do kobiet. Nic podobnego — duszko (a także duszo) to zwrot kierowany także do mężczyzny, i to niekoniecznie takiego, o którym dziś mówi się eufemistycznie dusza, gdy nie chce się użyć słowa dosadniejszego. Dawne duszko ma dużo wdzięku, nawet jeśli nieco przyprószonego naftaliną. Może warto czasem przywołać urok dawnych, dobrych czasów?
    Więcej
  • Łatwo pomylić
    ZRAZU
    To słowo jest dziś odbierane jako nieco archaiczne. Wątpliwości pisowni nie biorą się z rzadkich połączeń z z dopełniaczem rzeczownika raz („z razu jednego wnioskować nie można” na przykład), ale raczej z nie całkiem
    słusznej analogii do rozłącznego od razu. W od razu jednak można od razu dostrzec właściwe, zwykłe znaczenie rzeczownika raz (por. od jednego razu), a w zrazu, czyli ‘z początku’ ten raz, jako ‘początek’, jest wysoce nietypowy.
    Jerzy Bralczyk
    Więcej
  • To ciekawe
    CHŁOP
    W języku prasłowiańskim chłop – wówczas w formie cholpъ – oznaczał poddanego lub niewolnika.
    Dalsza etymologia jest niepewna. Jedna z hipotez za punkt wyjścia przyjmuje prasłowiańskie choliti o znaczeniu ‛otaczać, ogarniać, osłaniać’, a pierwotne znaczenie chłopa rekonstruuje jako ‛taki, którego otacza się opieką, człowiek niedorosły lub bezwłasnowolny’ (za słownikiem etymologicznym W. Borysia). W słowniku Lindego, pochodzącym z początku XIX wieku, chłop figurował jeszcze jako wyraz pogardliwy, neutralnym terminem był wówczas rolnik lub włościanin.
    Mirosław Bańko
    Więcej
Słowo dnia: pod bokiem

Zagraj z nami!

Chcesz sprawdzić swoją znajomość języka?

Zagraj teraz

Zasady pisowni

90.E.1. [372] Spójniki łączne, rozłączne, wyłączające z przysłówkami i zaimkami
Połączenia spójników łącznych, rozłącznych i wyłączających (a więc typu i-lub-ani) z przysłówkami i zaimkami o charakterze uzupełnień wtrąconych czy dopowiedzianych oddzielamy przecinkiem od reszty tekstu, np.
Byłem w górach, i to przez dwa miesiące.
Był człowiekiem uszczypliwym, lub raczej złośliwym.
Nie byłem w Hiszpanii, ani też w Portugalii.
Była śliczna, czy może raczej pełna uroku.
Typowe połączenia tego typu: i to, albo raczej, lub raczej, czy raczej, albo lepiej, lub lepiej, ani też, ani nawet, czy może.
 
 
... >>

Porady językowe

Więcej porad

Zmieniają się czasy,
zmieniają się słowa

Zobacz w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, jak przez pół wieku zmieniło się słowo chuć
Więcej słów

Powiedz to inaczej

Popularne słowa

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego