Słownik języka polskiego PWN

Na czasie

Dlaczego Kraków to Kraków?
Różne są opinie na temat pochodzenia tej nazwy. Aleksander Brückner w Słowniku etymologicznym języka polskiego (Wiedza Powszechna, Warszawa 1989) wywodzi ją od kraka, czyli kruka.

A Andrzej Bańkowski w tomie 1 Etymologicznego słownika języka polskiego, w haśle krakać pisze tak: „ (…) Nie należy tu nazwa miejscowa Kraków przez kronikarza staropolskiego wywodzona od krakania kruków na pobojowisku; raczej od imienia jakiegoś Chorwata na służbie księcia Wielkich Moraw, który ów gród założył dla ujarzmienia Wiślan; por. serb.-chorw. krak ‘noga’ (…)” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000).

Więcej
Łatwo pomylić

CO NAJMNIEJ
Przynajmniej piszemy łącznie, tak samo bynajmniej, ale co najczęściej ma mniejszą zdolność przyklejania się do następujących po nim słów.

Tak jak mamy jak najmniej, a co więcej, jak mamy co więcej, tak jest i co najmniej, i co najmniej kilkadziesiąt także często używanych wyrażeń składających się z co i najwyższego stopnia przysłówka, co najbardziej chyba nas może przekonać do dobrej pisowni – mimo że ich znaczenia są mniej specyficzne niż co najmniej.
Jerzy Bralczyk

Więcej
To ciekawe

Woda na czyjś młyn
Czyli: sprawy i okoliczności sprzyjające planom, częściej złym. Młyn to bardzo pożyteczne urządzenie, daje dobre metafory, jak choćby młyny boże, które mielą powoli, ale pewnie.

Tutaj jednak woda, konieczna dla działania młyna, niesie zwykle szkody. Działania, nawet w dobrym interesie podejmowane, mogą służyć czemuś, czego działający pod uwagę nie bierze. Wyrażenie o wodzie i młynie często bywa używane w politycznych polemikach.
Jerzy Bralczyk

Więcej