Słownik języka polskiego PWN

Na czasie

PARTYKULARNY
czyli dotyczący tylko spraw lokalnych, ważnych dla wąskiej grupy, nie biorący pod uwagę ogółu, np. kraju. Inni dbając o swoje interesy mogą być oskarżeni o ciasny lub wąski partykularyzm.

My zawsze wiemy, że nasze sprawy są sprawami ogółu i powinny być po naszej myśli załatwione.
Jerzy Bralczyk

Więcej
Łatwo pomylić

TAKŻE
Gdy piszemy łącznie te dwa krótkie, częste i potrzebne słowa, wspólnie znaczą tyle, co też. W też nie wyodrębniamy formy zaimkowej te i partykuły ż, choć logicznie są tu ze sobą powiązane.

W także także dwóch słów nie słychać, a obok łącznego także mamy rozłączne tak że, a także tak, że. To bezprzecinkowe, a ściślej: poprzedzane przecinkiem tak że znaczy tyle, co więc czy zatem, to drugie – mówi, ogólnie rzecz ujmując, o sposobie. Tak, że wiemy, o co chodzi.
Jerzy Bralczyk

Więcej
To ciekawe

CIEPŁO
„Ciepło, ciepło...” – mówimy, aby naprowadzić kogoś na ślad rzeczy, której on szuka na naszych oczach. W tej zabawie ciepło znaczy ‛blisko’, a zimno znaczy ‛daleko’ i nie są to odpowiedniości przypadkowe, lecz uzasadnione np. ludzką percepcją tzw. ciepłych i zimnych barw.

Projektanci wnętrz dobrze wiedzą, że pomieszczenia o barwach zielonych i błękitnych wydają się większe niż takie same pomieszczenia utrzymane w żółciach lub pomarańczach. Ciepło jest także pożądane – jak ogień dla naszych odległych przodków, a gesty i uśmiechy ludzi sympatycznych, z którymi chcemy być blisko, określa się jako ciepłe. „Ciepło, ciepło...” – te słowa nie bez powodu utwierdzają nas, że idziemy w dobrym kierunku.
Mirosław Bańko

Więcej

Słowo dnia: akantoda

Zagraj z nami!

Chcesz sprawdzić swoją znajomość języka?

Zasady pisowni

60.1. [236] Imiona osób narodowości polskiej

Imiona osób narodowości polskiej należy pisać (bez wyjątku) zgodnie z zasadami dotyczącymi nazw pospolitych. Dlatego też w razie zapożyczania imion wskazane jest zastąpienie znaków obcych rodzimymi, np. Violetta → Wioleta (a. Wioletta), Roxana → Roksana.

... >>