Bombonierka pochodzi od francuskiego bonbonnière, a to od rzeczownika bonbon ‛cukierek, czekoladka’, który powstał przez powtórzenie słowa bon ‛dobry’, por. łacińskie bonus o tym samym znaczeniu.

W polszczyźnie bon- przeszło w bom- w wyniku upodobnienia spółgłosek pod względem miejsca artykulacji (zarówno m, jak i b są wargowe). O zmianę było tym łatwiej, że samo bon- Polakom niewiele mówi, a jeśli kojarzy się z bonem towarowym, to tym gorzej, bo co mają wspólnego bombonierki i bony (oprócz etymologii)?