BRONIĆ

BRONIĆ
Bronić zazwyczaj wymaga dopełniacza: żołnierze bronią miasta, nie miasto, ktoś może bronić swoich racji, nie swoje racje.
Wyjątkiem jest czynność adwokata, który broni np. oskarżoną, a nie oskarżonej. W tym znaczeniu bronić wymaga biernika.
Mirosław Bańko
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego