Cerber – pierwotnie trzygłowy pies, który strzegł bram Hadesu, przenośnie zaś srogi i czujny dozorca, czyli strażnik – ilustruje proces tzw. apelatywizacji w języku, czyli przekształcenia nazwy własnej w nazwę pospolitą (od łac. appelativum ‛rzeczownik pospolity’).

Podobnych przykładów można wymienić mnóstwo, ich obfitym źródłem jest Słownik eponimów, czyli wyrazów odimiennych W. Kopalińskiego. Obok cerbera, adonisa czy donżuana znajdują się w nim też wyrazy utworzone od nazw własnych w inny sposób, np. hamletyzm, Disneyland lub gilotyna (ta ostatnia nazwana tak od wynalazcy, lekarza zresztą, który uważał ją za bardziej humanitarne narzędzie kary niż topór katowski).