Helenka
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... nikt w tym towarzystwie nie oceni jej powściągliwości. Przy tym Helenka ostrzegła przyjacielsko:
- Jedz prędzej, bo wkrótce nic nie zostanie.
Rzeczywiście... - ... oczy jasne i głos przeźroczysty.
- ...i wszystko jako proch zwietrzeje...
Helenka uczyniła heroiczny wysiłek, dała susa z gęstwiny, dopadła muru i... - ... śpiewały skowronki.
- Modlą się od rana do wieczora - powiedziała pani Helenka.
Siedziałem między gospodynią wuja a panem Chrystkiem na ławeczce z... - ... ręce.
- ...Błogosław, duszo moja, Panu...
- To niemożliwe... - drżącym głosem wyszeptała Helenka.
- ...i wszystko, co jest we mnie, świętemu Imieniowi Jego...
Henrysia...
- ... z jej pokoju razem z nią, rano, spokojnie wyfruwa nietoperz.
Helenka (tak miała na imię) o włosach czarnych jak heban, najdrobniejszych... - ... przez burty nie słyszałem nic.
Może po kwadransie przyszła pani Helenka z drewnianym cebrzykiem, w którym przyniosła bieliznę do płukania.
- No... - ... widzenia.
Wzięły się za ręce i pobiegły do lasku.
Teraz Helenka opowiedziała, o co idzie. Lisy mają dziesięć minut czasu na... - ... i surowy:
"Nie dasz, to skalp ci zedrę z głowy!"
Helenka aż pobladła z trwogi:
"Już dam, lecz nie bądź taki... - ... jedyne miejsce, gdzie mogłam porozmawiać z mamusia, z tata, z Helenka - moja siostra. Oni leża tam gdzieś, a może gdzie indziej...
- ... tak przybrał, że i tobie by się podobał!
- Tak? Ciekawe! - Helenka wzięła się pod boki. - A co byś takiego
ułożył?
- Miałem... - ... ty idziesz, stój.
- Trzeba zobaczyć...
- To niemożliwe... - drżącym głosem wyszeptała Helenka.
- No to chodź ze mną!
- Za nic, za nic na... - ... wody wyjść po prostu szkoda.
Pan Solski Henia uczy pływać,
Helenka woli odpoczywać,
Ryś zbiera muszle, a w oddali
Łódka kołysze... - ... doczekać się nie może siostrzeńca i wnuka!
Była to pani Helenka. Pamiętałem ją sprzed kilku lat, kiedy zatrzymaliśmy się w Białej... - ... sobie pójdę, zaraz pójdę! Nie potłukę tej miśnieńskiej porcelanki.
Pani Helenka zajrzała do pokoju. Wuj Florenty przywołał ją gestem uniesionej ręki... - ... tym kurom sól; to było na niby ziarno dodaje dziewięcioletnia Helenka w szlafroczku.
- Proszę pani - mówi nagle Franusia - niech pani spojrzy... - ... rozgrzeszać!
Ojciec i ksiądz Szotarski śmieli się.
Trochę później pani Helenka wniosła naftową lampę i postawiła pośrodku stołu. Zabrała filiżanki z... - ... wodzem Jurek nosi łuk
I ma na imię Orzeł Płowy,
Helenka zwie się Skrzydło Sowy,
A Ryś, choć jeszcze bardzo mały... - ... władzo, dziedziczko...
- Ciszej, ciszej, co się tak rozochocił? - strofowała pani Helenka.
- Z nim trzeba ostrożnie - powiedział wuj do księdza - niby taki... - ... Chrystek zamknął drzwi. - Henku, Henku, jakże się cieszę!
Weszła pani Helenka z tacą, na której stał talerz z pokrajanym chlebem, a... - ... dzbanki, butelki.
- Niepojęta rzecz, jak oni wszyscy wrzeszczą - trzepała dalej Helenka. - Zresztą nasza rodzina cała tak. Jak jest czasem zjazd rodzinny...
