chybotać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... podłożył rękę pod głowę. Zmącone acz soczyste kółko dymu tytoniowego chybotało nad jego czołem.
- A czemu pan nie śpi?
- Nie mogę... - ... sukniach. Przeskakiwały wesoło przez oczy kałuż, a nad ich głowami chybotały kapelusze parasoli trzymanych przez pomarszczone kobiety. Ośmioletnie dziewice szły w...
- ... lśnił, zmazując uroczne malunki; bose stopy uderzały o ziemię; głowy chybotały w szaleńczym rytmie.
- Ciebie też, jego bracie.
Opuścili włócznie. Znalazł... - ... od sięgających sufitu drabinek po szerokie, jasne okna, za którymi chybotały na wietrze ostre wierzchołki topoli.
- Raz, dwa, raz, dwa.
Miałam...
- ... skały dzielącej wał Gorczem od fosy. Drabiny, których zresztą brakowało, chybotały się, wiele z nich nie sięgało na odpowiednią wysokość. Na...
- ... Kopyście kół mlaskały zgrzytliwie, w wysokościach, głębokich, zawrotnych, oblodzone gwiazdy chybotały się lekko, seledynowo, i myśli zrywały się jak mewy, ale...
- ... tysięcy lat...
Ogromne ciężarówki, których platformy podwyższono kojcem z desek, chybotały się wyładowane stertami worów z bawełną. Maski aut pomalowane w... - ... zda się, drżały jeszcze w powietrzu nad nimi, i to chybotanie świateł było jak dobre wspomnienie.
- Pod tą wierzbą Żydóweczki jednej... - ... oni. Wydostaliśmy się znowu na wierzch i znowu po dłuższym chybotaniu znaleźliśmy się w wodzie.
Kiedy wrócili Wieśniewiczowie, też w końcu...
