nabrzmiały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... wróble opita,
Skrzy bieliście ku słońcu odziobaną pestę.
Korę, sokiem nabrzmiałą, żuk drasnął i przez tę
Drobną skazę żywicy płowa kropla... - ... sen - brat śmierci, nie obudzić się nigdy.
Znajdą mnie siną, nabrzmiałą, spuchniętą - kiedy? Gdy poczują gaz na klatce schodowej. Wyważą drzwi... - ... które dobrze zna. Zna też dobrze ogromnie skomplikowaną i aż nabrzmiałą od bolesnych problemów wielowiekową przeszłość Europy Wschodniej. Jako Polakowi jest...
- ... warknął i zostawiając ją oniemiałą ze zdumienia, ze spodniami wypchanymi nabrzmiałą lagą, wypadł na korytarz. Na chodniku splunął pod nogi.
- Jak...
- ... widziałem łokieć pani Janeczki, jej stopy na piasku, szyję z nabrzmiałą
żyłką. Wydało mi się, że po pniu brzozy ścieka ciepła... - ... zagłuszone. Witek pragnie cię, potrzebuje... Jego spodnie aż trzeszczą, wypchane nabrzmiałą męskością.
Najbardziej dotknę go, odmawiając mu siebie. Niech cierpi!
Musisz... - ... w dzień wszyscy chodziliśmy do winnic, cięliśmy krótkimi nożycami ciężkie, nabrzmiałe sokiem kiście, zlewaliśmy się potem i tym słodkim, lepkim sokiem...
- ... pęcherze na dłoniach, ale dorobiła się tylko twardych odcisków. Podnosiła nabrzmiałe ręce w górę, po których mrowienie zbiegało aż do ramion...
- ... jasności. Samo drzewo Krzyża Pańskiego, sękate, przywodziło na myśl spracowane, nabrzmiałe, chłopskie ręce obnażone po łokcie. Jassmont przysiadł na ceratowej kanapce...
- ... A przeto pytam: gdzie jest polskie mieszczaństwo świadome swej potęgi, nabrzmiałe żywotnością zdolną do urodzenia jutra, walczące?! Gdzie jest w tym...
- ... jego bogactwie. Doświadczenie własnej świadomości otwiera temu bogactwu nowe wymiary nabrzmiałe tajemnicą. Niektórzy myśliciele są zdania, że gdyby istnienie ludzkości nie...
- ... mnie kto?
- Pewnie! Wszyscy chłopcy. Pan Staś wypuścił z ust nabrzmiałe, soczyste koło dymu.
- Ja też chciałem zawsze gdzieś pójść, a... - ... nieletnich zabójców, podczas którego oglądają filmy z miejsca zbrodni i nabrzmiałe smutkiem wypowiedzi rodziny zamordowanego.
W Polsce sądy i prokuratury zbyt... - ... się srebrzyście sprzączki pasów wojskowych i ozdób żołnierskich. Piersi ich, nabrzmiałe wzruszeniem, przecinały ukośne rzemyki koalicyjek. Wszyscy byli ubrani w zielone...
- ... Widać było pod nią naprężające się spazmatycznie mięśnie i ciemne nabrzmiałe żyły, biegnące wzdłuż tułowia i nóg. Ciałem chłopaka wstrząsały potężne...
- ... Kaliasa zwisły bezwładnie. Nie czuł ich zupełnie. Na przegubach widniały nabrzmiałe, czerwonofioletowe pręgi od powrozów. Zaciskając zęby i przezwyciężając dojmujący ból...
- ... płochliwe, niby mimowolne dotknięcia, bezwiedną pieszczotę; dłoń mówiła więcej niż nabrzmiałe wargi, wabiła, obiecywała.
Podobała mu się Grace. Matka jej była... - ... naszym przechadzkom. Zachwycało ją Stare Miasto, nowe mosty na Wiśle, nabrzmiałe pęki bzu w łazienkowskim parku. Chciała zobaczyć dom, w którym...
- ... skręcone bezsensownie na głowie, ukazujące pod sobą groteskowe fragmenty twarzy, nabrzmiałe i nieapetyczne... Sprzęga się z tym własny nieświeży oddech... Czegóż...
- ... intensywniej, aż w końcu była to już istna nawałnica. Ciemne, nabrzmiałe wodą chmurzyska wlokły się teraz nisko, tuż nad samymi koronami...
