owiane
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... ciężko ubrana, a w powrotnej drodze musiało ją zbyt nagle owiać zdradzieckie tchnienie marcowe.
Lekka grypa nie trwała długo, po tygodniu... - ... szóstej rano i nic się nie dzieje.
Wyszedłem na ulicę. Owiał mnie rześki, poranny chłód wystudzonego nocą powietrza. Zrobiło mi się... - ... rozpustę. Płakaliśmy tak we dwoje każde nad sobą, aż nagle owiał mnie duch pijackiego buntu. Przecież nie spędzę reszty życia w...
- ... nocną Ireny i przyłożył ją do twarzy. Przez krótką chwilę owiał go zapach upranej bielizny, pomieszany z lawendą, której pęk wisiał...
- ... z Andrikiem na balkonie. - Ponieważ żyjemy - powiedział cicho - ponieważ przeżyliśmy... - Owiał nas podmuch wiatru. Andrik zadrżał i nie skończył zdania..."
Tu... - ... że oddycha szybko, natarł na mnie całym ciałem, oplótł rękami, owiał tym niecierpliwym oddechem i wtedy zlękłam się, co może być...
- ... kołem i rozpoczęła się przeprawa.
Gdy wypłynęli na płań i owiał ich wiatr, nastroje poprawiły się. Przeprawa przez Jarugę była czymś... - ... świata, a więc na wschód, żeby mój zatruty oddech nie owiał człowieka, który pozdrawiał mnie od zachodu. Stróż na wszelki wypadek...
- ... tupot końskich kopyt i krzyk goniących ludzi. Zdyszany oddech psa owiał mu nogi.
I naraz Kalias spostrzegł pod swymi stopami przepaść... - ... Wyszedłem na szeroki, rzadko zabudowany gościniec, bardzo długi i prosty. Owiał mnie od razu oddech szerokiej przestrzeni. Stały tam przy ulicy...
- ... dziękuję". Lecz gdy poczuł nieruchomą skostniałość swego kolegi i gdy owiał go chłód idący od jego postaci, żal mu się zrobiło...
- ... na nie z westchnieniem ulgi, odsłaniając kolana i zgrabne nogi. Owiał mnie zapach mocnych perfum. Wszystko to musiało na mnie podziałać...
- ... znał na pamięć, piękną, sczerniałą twarz bizantyjskiej świętej. - Ach! - stęknął. Owiała go nieprzeparta chęć zobaczenia jej natychmiast, cokolwiek się stać miało...
- ... mi krwawiły podczas mycia zębów i występowały objawy Sanów zapalnych. Owiałam się, że w końcu stracę wszystkie zęby. Zawsze dbałam o...
- ... przebiegł przykry wstrząs, gdy stopy opadły sztywno na twardą ziemię. Owiało nas chłodniejsze powietrze znad rzeki. Nozdrza wypełnił zapach wody, mułu...
- ... do widzenia - rzekł Kowalik, wychodząc.
- Do widzenia, panie - odparł mężczyzna.
Owiało ich mroźne, ale świeże powietrze, które wdychali teraz z prawdziwą... - ... W tym zaczarowanym mieście powstawały jego przejmująco piękne liryki. Tu, owiana oparami absurdu, podnosiła się co tydzień kurtyna najmniejszego teatrzyku świata...
- ... aż do prywatnych pokoi Dalaj Lamy.
Wśród pielgrzymów
Lhasa, kiedyś owiana legendą, dziś jest smutnym i brzydkim miastem pod pełną chińską... - ... sobie tamtej - lekkomyślnej i pogodnej Warszawy. Decyzja pozostania w Polsce owiana została mgiełką miłości do Ordonki. Później do innych pań. Zawsze...
- ... otrząsał pracowicie ze śniegu, tak że wyglądała świeżo i zielono, owiana żywiczną wonią lasu. Pani Barbara patrzyła przez chwilę w oszołomieniu...
