pociemniały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... tego ranka zajaśniał skrawek
różowego nieba, horyzont znowu zszarzał i pociemniał
tak niezwykłą barwą, że Awaru pojął, iż
przyczyną tego musi... - ... wreszcie przekonać matematyka, że powinien zwiedzić słoneczny boży świat, który pociemniał cokolwiek, skoro się na nim ukazała groźna chmura czarno malowanej...
- ... Tamara" znaczy, spokojnie było. Choć wicher trochę świszczał i nieboskłon pociemniał od chmur tak, że z dnia noc się niemal uczyniła...
- ... do TL 8, przerzuć obraz radarowy na wizję, odbiór!
Ekran pociemniał, zgasł, przez chwilę jarzył się pustym światłem, potem stał się...
- ... z ich charakteru sakralnego. Cień tajemnicy i nieznanego zgęstniał i pociemniał. Człowiek traci na ziemi grunt pod nogami, a jego dusza...
- ... i jego perypetiom, lecz nic takiego nie nastąpiło. Świat nie pociemniał, nie ozwał się żaden pomruk z nieba, miasto nie zamarło...
- ... o sprawiedliwość
nie stoi, skoro ty jej zaniedbałeś...
Ab-Ram pociemniał z gniewu:
- Pan Najwyższy jest Sprawiedliwością samą! - zawołał.
- Racz wybaczyć... - ... warkot samolotowego motoru.
Bob zerwał się tak nagle, że świat pociemniał mu w oczach. Bo oto
nad horyzontem ukazała się ciemna... - ... bzdura!... - oburzył się
markiz do żywego, aż cała twarz mu pociemniała.
- Oczywiście. Pan mnie zawsze przebije tym samym atutem! -
odparłem rozgniatając... - ... Wpatrywał się w nią zachwycony: prosty nosek, lekki łuk brwi, pociemniała powieka. Jakże ją kochał.
- Nie śpij - pociągnęła go za obie... - ... i teraz mogę powiedzieć, że mi owa "uszczęśliwiona jasność" trochę pociemniała, a te wszystkie mądrości z taką pieczołowitością zbierane nieco zbaraniały...
- ... dysputy z innymi loki.
Cienie wydłużyły się, rozpalona kopuła nieba pociemniała,
słońce zsuwało się ku horyzontowi.
- Dlaczego chcesz stąd odejść? - zapytał... - ... Jarg. Jego szeroka, zwykle uśmiechnięta twarz jakby zmniejszyła się i pociemniała. Wielotonowa maszyna, targana zrywami, które tak obce były płynnej zazwyczaj...
- ... to, kogo? - zdziwił się Święcki. - Naród. Smagła twarz Wrony lekko pociemniała.
- Naród! A czy wy, towarzyszu Święcki, rzeczywiście znacie prawdziwy naród... - ... wyruszyliśmy z powrotem do Wielkich Łuk.
Twarz Tekli ze zmartwienia pociemniała jeszcze bardziej. Odkąd aresztowali Gawriłę, "Cyganicha" śtraciła swą zwykłą wesołość... - ... Podnosi go i zbliża do płomyka. Łuska karabinowa. Zarośnięta grynszpanem, pociemniała. Na niej cyfry jakieś i koślawy ślad po uderzeniu iglicy...
- ... kolega. - Jakby co, to przynajmniej na alimenty takiego stać.
Monika pociemniała trochę bardziej, niż to wynikało z biegania. Dorota nie przejęła... - ... go o autoerotyczne igraszki! Ale na podwórku nie było nikogo. Pociemniała ziemia spoglądała w niebo rozszerzającymi się z minuty na minutę...
- ... jasna głowa znieruchomiała i wchodząc pod ciężarem ręki w strzechę, pociemniała.
Przeraziłem się, że ją zadusiłem.
Zdjąłem rękę z jej twarzy... - ... o sobie nie mówił, lecz ze swymi długimi butami, wychudzoną, pociemniałą twarzą, śmiechem cynicznym i ruchami nie pasującymi do ścian obitych...
