rozmarzenie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... spaść na ziemię jak na gołębicę
i otulić jej piękność rozmarzonym puchem.
PSZCZOŁA
Czyż na to poleciałam w tak dalekie strony... - ... będąc już w pracy odebrałam telefon. Mąż błogim i jakże rozmarzonym głosem zapewniał, jak bardzo mnie kocha i jak to by...
- ... katolik. (W.1 cofa się na palcach
i staje za rozmarzonym W.2) Co za dziwne zrządzenie
W.1 Opatrzności! Jakie... - ... uniósł lekko drżące ręce. Jakby zapomniawszy o zebranych, zaczął recytować rozmarzonym tonem:
- Ale już teraz przed państwem, we własnej osobie, na...
- ... gaśnie -
I jeszcze jeden Bóg umiera.
KOPCIUSZEK
Gdy Kopciuszek łachmanów rozmarzonym zgrzebiem
W balu niedostępnego wdumał się przepychy,
Wróżka, lecąca jutra... - ... Wiesz co? - zaczęła znów Ika.
- Co?
- To musi być... - mówiła rozmarzonym głosem - to
musi być duża rzecz, tak na przykład... na... - ... z poważnym nadrukiem: "Rozkaz dzienny do Wojska Polskiego" Być może, rozmarzonymi ad, trunku oczami oglądał już w błękitnie zadymionym powietrzu salki...
- ... dni" - z przewagą nocy. I to jakich nocy! Słodko się rozmarzyć, że prezydentury prezenterów telewizyjnych człowiek nie zobaczy. Wystarczy mu wspomnienie...
- ... tak rzewnie i leniwie, i nagle wszyscy się uspokoili i rozmarzyli. Wszyscy się zasłuchali, wszyscy rozumieli ten język nut. Ten chłopak...
- ... od tylca. Pamiętacie, na pewno do dzisiaj nie wymienili zamka - rozmarzył się Rubin.
- E, wejdźmy klasycznie - machnęła ręką Trawka.
Tak... Wprawdzie... - ... że pozwalał snuć wizje w pełni zinformatyzowanego przedsiębiorstwa.
Stefan Bratkowski rozmarzył się wówczas (koniec lat sześćdziesiątych) i z niepoprawnym optymizmem zapewniał... - ... Rakowieckiej budowało się naszą Ludową Ojczyznę. Bristigerowa to była kobieta - rozmarzył się emisariusz Prącz - pryncypialna, nie tak jak dziś. A teraz...
- ... ta pewność, że nikt cię nie zamorduje w twoim łóżku - rozmarzył się Jassmont. Osunął się, już nie wstał, wyciągnął nogi, było...
- ... do przystani.
Zasłuchał się w piosenkę sternik okrętu. Zadumał się, rozmarzył. Nie spostrzegł, że czarny obłok zakrył gwiazdę przewodnią. Nie spostrzegł... - ... walił,
a że już przydział miał do ZOMO,
szczególnie go rozmarzył łomot,
bo mu przypomniał dawne czasy.
Były to czasy pierwszej... - ... byłby lepszy. Przyzwyczaiłeś się już do mnie" - odparłem.
Pożeracz Chmur rozmarzył się:
"Kiedy podrośnie, nauczę go łapać ryby. Na haczyk."
"I... - ... powstało tam wiele... Tam są dobre wibracje.
- Może rzeczywiście. - Hehe rozmarzył się, myśląc o Angelli pośród mazowieckich pól. - Dzwonię do niej... - ... że nad ranem nie napada nam na nosy?
- Dla mnie - rozmarzył się Jaskier - siennik bez dziewczęcia nie jest siennikiem. Jest niepełnym... - ... tym samym zostali zwolnieni z obowiązku służenia sprawie. Jan Lechoń rozmarzył się nawet w głośnym wierszu "Herostrates": "A wiosną - niechaj wiosnę...
- ... do oceanu? - zastanowił się z rysą na czole.
- Do Murzynów? - rozmarzył się Mann.
- No! - uśmiechnięty Wolfgang wyciągnął się wygodnie na trawie...
