spochmurniały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Od czasu śmierci Edwarda uspokoiło się nieco, Bednarczyk tylko bardzo spochmurniał i miewał co czas pewien przykre napady męskiej histerii. Płakał...
- ... kieliszek. Zorientował się, że jest pusty, szybko go odstawił i spochmurniał.
Jassmont nie odżegnywał się od myśli, aby gdzieś daleko wyjechać... - ... śpiewaliście na dworze króla Foltesta!
- Niewątpliwie wiele.
- Kto by pomyślał - spochmurniał hrabia - że do tego dojdzie. Verden zhołdowane Emhyrowi, Brugge praktycznie... - ... że ten cudny, świeży, promienny dzień obrzydł jej nagle i spochmurniał. Drażniły ją głupie pokrzyki kaczek, a indykom miała po prostu...
- ... kraj cały!... Stopą najeźdźcy uciska świętą ziemię ludu polskiego!
Kazimierz spochmurniał nagle.
- To nie jest ziemia ludu polskiego! - mruknął. To ziemia... - ... potem ona częstowała mnie sałatką z mleczy i pokrzyw. - Melenkof spochmurniał. - Chłopie, my to ćwiczyliśmy piętnaście lat temu. - Otarł twarz dłonią...
- ... nas ten dunaj, królu miłościwy. Rady na niego nie ma.
Spochmurniał król, wąsa sumiastego podkręcił, na koniu się obrócił i po... - ... Hasło: "Pozdrowienia od Ludwika...".
- Znakomicie - rzekł Gerollis. - Znakomicie. - Natychmiast jednak spochmurniał. - Dlaczego się zdziwił? Sądził, że J-23 wygląda inaczej? Nie... - ... wylaniem potrząsał chwilę jego dłonią. - Wrócił Janusz? - spytał Szretter. Kotowicz spochmurniał:
- Łobuz!
- Nie wrócił?
- I może nie wracać. Panie drogi, czy... - ... takiego szczęścia to ty nie masz.
- To co? Emigrujemy?
Santana spochmurniał. Niby sam to zaproponował, lecz najwyraźniej przeprowadzka była mu nie... - ... jeżeli mamy walczyć, to w imię wolności i sprawiedliwości...
Szretter spochmurniał:
- Zostaw, to nie pora na deklamacje.
- A co teraz dalej... - ... Sposępniały twarze polskich królów wykute na gmachach przy Długim Targu. Spochmurniał Jagiełło na Złotej Kamienicy, spochmurnieli Zygmunt Waza i Władysław IV...
- ... tupały po słomiance. Adam rozjaśnił się.
- To Zbyszek - a Róża spochmurniała.
- Nie trzeba jego tu, niech idzie do swego pokoju.
Ale... - ... Na przykład?
- Na przykład duchy straszące na baszcie. Twarz malarza spochmurniała.
- Duchy? A co ty wiesz o duchach?
- Ja? - Paragon drasnął... - ... westchnął - istotnie sprawa trudna. Ale dlaczegoż dziś chciałaś to zrobić?
Spochmurniała. Dziecinna czułość osiadła wokół ust.
- Bo moje życie tutaj kończy... - ... się z okna trącając moich kompanów.
- Tutaj teraz mieszkam!
- Mieszkasz? - spochmurniała.
- Chyba chciałeś powiedzieć, że przenieśli cię do tej sali?
- Czy... - ... opinii tak bardzo zaczęło ci zależeć?
- Nie na opinii. - Dodo spochmurniała. - Przez trzy dni malowałam cholerne kwiatki na tej cholernej trumnie... - ... znów przyjdzie. Pamięta, że nawet kiedyś obruszyła się na niego, spochmurniała, "ściemniała na twarzy", gdy podczas jakiejś dysputy literackiej zabrał głos...
- ... na gmachach przy Długim Targu. Spochmurniał Jagiełło na Złotej Kamienicy, spochmurnieli Zygmunt Waza i Władysław IV na portalu Artusowego Dworu. Opuścił...
