I dalej mówi o tym, że jego relacje z kobietami rozpadają się; opisuje swoją miłość do kobiety, która aktualnie jest mężatką.<br><br>Grupa reaguje niepokojem, poczuciem winy i identyfikacją.<br><br>Agnieszka:<br><br>Mnie przeraziło to, co mówisz - jakbyś chciał się zamknąć w szafie pancernej, żeby nie pokazywać uczuć; tego, że ty też cierpisz.<br><br>Zyta jest bardziej pogrążona we własnych myślach:<br><br>Dla mnie to może być pozytywne, że człowiek nie wie, że zadaje cierpienie.<br><br>Agnieszka do Witka:<br><br>- Smutno mi, lubię cię.<br><br> Blanka:<br><br>- Czuję się winna, że przedstawiłam męża jako potwora.<br><br>Agnieszka:<br><br>Byłam taka zakompleksiona w kontaktach z chłopakiem... Pierwsza rzucałam, żeby ta osoba nie rzuciła