zwojami penetrującymi osad (Spirophyton). W innych wydłużył się przede wszystkim pionowy kanał, a śrubowa część bardzo się rozszerzyła (Zoophycos).<br>Nory takie, do których wciągany jest detrytus z powierzchni, są drążone do dziś przez robakowate sipunkuloidy.<br>Dzięki licznym skamieniałościom ze środkowokambryjskich łupków z Burgess i wczesnokambryjskiego stanowiska Chengjiang wiemy, jaka była anatomia ówczesnych priapuloidów. Miały już budowę ciała dobitnie wskazującą na dostosowanie do życia wewnątrz osadu (ryc. 7.3). Podobnie jak dzisiejszy Priapulus, znany również z Bałtyku, miały one ryjek (praesoma) uzbrojony zagiętymi w tył hakami. Ryjek ten może być wnicowany bądź też wydymany jak balon przez wypełnienie płynem. Rycie odbywa się