1955) zapisał po raz pierwszy w 1905 roku. Ten najbardziej bodaj znany na świecie wzór określa ilość energii, jaką można uzyskać, zamieniając w nią pewną masę. Niezwykłą efektywność tego procesu gwarantuje obecny we wzorze czynnik c2, czyli prędkość światła (sięgająca 300 tysięcy km/s) podniesiona do kwadratu.<br>W ciągu pierwszej ćwierci naszego stulecia zrozumiano, że we wnętrzach gwiazd materia musi przemieniać się w energię. A ponieważ zdawano sobie sprawę, że gros materii tworzącej gwiazdy stanowi gaz wodorowy, zaczęto przypuszczać, że świecą one dzięki transformacji wodoru w inne, cięższe pierwiastki. Pomysł był prosty. Z 4 atomów wodoru powinniśmy uzyskać atom helu. Masa