zależny od ilości wody i stanu fizycznego tych cząstek. Stopień spójności powoduje różną odporność gruntu na działanie sił zewnętrznych. Najsilniejsze oddziaływanie sił przyciągania między cząstkami (zgodnie z &lt;name type="tit"&gt;prawem Van der Waalsa&lt;/&gt;) występuje w przypadku braku w gruncie wody, a więc wtedy, gdy cząstki są położone najbliżej siebie. W miarę doprowadzenia do gruntu wody i wiązania jej przez cząstki mineralne w postaci otoczek wodnych, zwiększających grubość ze wzrostem ilości wody, cząstki oddalają się od siebie i przyciąganie między nimi zmniejsza się (zmniejszają się siły spójności).<br><br>Wyróżnia się konsystencję gruntów zwartą, plastyczną i płynną. W praktyce, zgodnie z PN-86/B-02480, wyróżnia się