na zmarnowanie pójdzie, toż trzeba po bożemu ziemię<br>zaorać.<br> - Tak ono i jest - potwierdził skwapliwie Kargul. - Jeden bez<br>drugiego mąki z tego nie wytrzepie. Ja mam krowę, ty masz konia i przez<br>to my razem nie damy &lt;orig&gt;sia&lt;/&gt;...<br> Mówiąc to, Kargul sam nie chciał za bardzo wierzyć, by Pawlak<br>naprawdę gotów był użyczyć swojej kobyły, która się bardziej liczyła<br>niż żona. Może tylko uległ chwilowej euforii? Żeby uzyskać jaśniejszy<br>obraz sytuacji, nalał Kargul znowu na "&lt;orig&gt;tri palcziki&lt;/&gt;" i stuknął swoim<br>kubkiem o kubek Pawlaka.<br> - Dla zdrowotności, Kaźmierz - a kiedy już przepompował zawartość<br>przez gardło, spojrzał w oczy Pawlakowi: - Czy ty aby swojego