• Czy wiesz, że...
    EKLERKA
    Słowo eklerka powstało od rzeczownika ekler, zapożyczonego z francuskiego
    éclair, co znaczy ‛błyskawica’. W użyciu jest także forma eklerek, ale żeńska eklerka lepiej pasuje do nazw innych ciastek, jak napoleonka, bajaderka, stefanka czy wuzetka. Nasuwa się pytanie, która cecha eklerki sprawiła, że Francuzi nazwali ją błyskawicą – podobno jej budowa, dzięki której można to ciastko szybko zjeść. W brytyjskich slownikach wydawnictwa Chambers eklerka ma żartobliwą definicję: „a cake long in shape, but short in duration”. Po polsku brzmiałoby to: „ciastko o długim kształcie, ale krótkim życiu”.
    Mirosław Bańko
     
  • Łatwo pomylić
    HOŻY
    Pokusa używania w zapisie tego przymiotnika ch bierze się poniekąd stąd, że w wymowie jest identyczny z mnogim męskoosobowym przymiotnikiem chorzy, od którego jednak
    znaczeniowo jest bardzo odległy. Hoży jest właśnie zdrowy, nawet więcej niż zdrowy, co dałoby się lepiej usłyszeć, gdybyśmy wymawiali dźwięczne h zamiast bezdźwięcznego, szepcząco rozlazłego ch. Podobnie hu ha jest o wiele bardziej dziarskie od poczciwie ocieplającego chuchania.
    Jerzy Bralczyk
     
  • To ciekawe
    Pisz do mnie na Berdyczów
    Czyli: zrywam z tobą stosunki, nie pisz do mnie, odczep się. To nieduże miasto
    niedaleko Żytomierza musiało uchodzić za zapadłą dziurę, zwłaszcza tamtejsze usługi pocztowe musiały być powszechnie nisko oceniane. List zapewne tam nie dojdzie, ale to i lepiej. Słowacki użył tego określenia w „Beniowskim”. Ten rodzaj zerwania więzi przyjacielskich czy choćby towarzyskich był przykry także ze względu na złośliwość.
    Jerzy Bralczyk
     
Słowo dnia: szczególnie

Zagraj z nami!

Chcesz sprawdzić swoją znajomość języka?

Zagraj teraz

Zasady pisowni

9.5. [27] Połączenia literowe ks, gz oraz zakres użycia litery x
W większości wyrazów połączenia literowe ks, gz piszemy zgodnie z wymową, np.
aneks, indeks, ekscerpcja, ekspertyza, eksperyment, ekspiacja, ekspresja, ekstaza, ksenofobia, kserokopia, maksimum, maksymalny, paradoksy, tekstologia; egzaminator, egzegeza, egzemplifikacja, egzoderma, egzosfera, egzystować.
Dawniej dla oznaczenia tych połączeń liter była używana litera alfabetu łacińskiego – x. Dziś zasięg jej użycia ograniczony jest do:
a) oznaczania każdej nieznanej wielkości matematycznej lub zmiennej niezależnej, np. oś x-ów, 5x, xy, oraz wszelkich nieznanych obiektów, osób, wielkości – x razy, miasto X, pan X;
b) nazwisk polskich pisanych w ten sposób od dawna, np. Axentowicz, Axer;
c) obcych nazw własnych osobowych i miejscowych, jeśli występują w pisowni oryginalnej, np. Maxwell, Huxley, Oxford (częściej jednak Oksford);
d) rodzimych skrótowców, głównie będących nazwami firm związanych z eksportem, np. Budimex, Hortex, Rolimpex, Stalexport;
e) nazw leków, np. oxeladin, madroxin, hydroxizin, maalox.
W przypadkach zależnych nazwy kończące się literą -x możemy zapisywać dwojako: albo w miejsce końcowego -x- piszemy -ks-, albo pozostawiamy w zapisie tematyczne -x-, np. HortexHorteksu, Horteksowi, Horteksie albo Hortexu, Hortexowi, Hortexie; Max (von Sydow) – Maksa albo Maxa (von Sydowa); Hendrix – z (Jimim) Hendriksem albo Hendrixem; Halifax (miasto) – do Halifaksu albo Halifaxu; cardox (lek) – o cardoksie albo cardoxie (por. Aneks I, p. 5.).
 
 
... >>

Zmieniają się czasy,
zmieniają się słowa

Zobacz w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, jak przez pół wieku zmieniło się słowo embrion
Więcej słów

Powiedz to inaczej

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego