potykała się w wąskich przejściach między grobami. Widziałem z daleka - na przykład, kiedy patrzyłem na nią w czasie nalewania wody do wiaderka lub konewki przy studzience... jak krząta się tam, czarna figurka z białą głową... jak potem stoi... widziałem z daleka dziwną, trudną do ujęcia i pojęcia determinację. Odwieczny jakiś obrządek - jakby w Grecji, jakby gdzieś na Wschodzie - stare, siwe kobiety schylające się nad grobami... Tak niedługo się stało po tej robocie. Tego nie umieliśmy. Stać w milczeniu nad mogiłą - tak jak to robią niektórzy. Co oni robią? Co im mówić? Dlaczego tak długo? Nikt w naszej rodzinie nie ma do