rządów "dobrego króla Stasia", a uczestnicy życia literackiego mieli świadomość jego całkowitej teatralizacji.<br> Zaproponowana przez Stanisława Barańczaka metafora "fasady" i "tyłów" dobrze opisywała stan rzeczy w kulturze. Błoński przedrukowywał swój szkic sprzed kilku lat, cała książka nosiła intrygujący tytuł Odmarsz.<br> Dokonywał się bowiem znamienny odmarsz literatury i krytyków z placu parad, w jaki zmieniała się oficjalna kultura literacka PRL w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. Zostawali na nim nie tylko socparnasiści, maruderzy, oportuniści, również zdezorientowani i nie mogący pogodzić się z elitarnym i ciągle ograniczonym charakterem tworzącego się niezależnego obiegu literackiego. W roku 1978 było jednak już jasne, że w warunkach coraz