Różnica pomiędzy praktyką koanów <br>a medytacją w pozycji siedzącej jest taka, iż w czasie medytacji forma <br>przejawienia się 'oświecenia' jest ściśle określona. W tym kontekście Dogen <br>określał medytację mianem 'koanu przejawionego' (jap. genjo koan). &lt;q&gt;"Jest <br>buddyjska praktyka religijna, która nie jest 'stawaniem się buddą' (jap. sabutsu), taka praktyka jest 'koanem przejawionym' "&lt;/&gt; - pisał Dogen. &lt;q&gt;"Ten, kto jest 'buddą', nie może stać się 'buddą'. Kiedy kosze i klatki (jap. raro; metafora pojęć i kategorii rozróżniającego umysłu) są zniszczone, 'siedzący budda' (jap. zabutsu) nie ma nic wspólnego ze 'stawaniem się buddą' ".&lt;/&gt; Medytację można nazwać 'koanem przejawionym', ponieważ jest przejawem 'oświecenia' bez potrzeby odwoływania się