O
Wielki słownik ortograficzny PWN*
O (= tlen)
Słownik języka polskiego PWN*
O «symbol pierwiastka chemicznego tlen»
o-
1. «przedrostek nadający czasownikowi podstawowemu uzupełniający odcień znaczeniowy: ogarnięcie czegoś z różnych stron, skierowanie czegoś w dół lub wstecz, przeniesienie czynności na inny typ przedmiotu, oddzielenie od czegoś itp., np. ogrodzić, osunąć się, oglądać się, okraść, otłuc»
2. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od przymiotników, rzeczowników, niekiedy połączeń z przyimkiem, oznaczający uczynienie lub stanie się jakimś, otoczenie, objęcie czymś, np. ocieplić, onieśmielić, oprzytomnieć, opancerzyć»
3. «przedrostek występujący w rzeczownikach lub przymiotnikowych formacjach odimiennych, oznaczających zwykle to, co sąsiaduje z czymś, np. okrąg, otrzewna»
o kreskowane, o z kreską «litera ó odpowiadająca brzmieniu u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz – wozy»