dźwigać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... głosy lekarzy. Szła, gdzie jej kazali, pochylała się nad kimś, dźwigała rannych i trupy. Co chwila zwalniało się któreś z łóżek...
- ... którym stajnię i paszę jakąkolwiek dać należało.... Tak ona się dźwigała, Warszawa - - osobliwe w Europie miasto!... Nic tu nie było rosnącego...
- ... pomagała. Kobieta odpowiedziała niecierpliwym gestem dłoni
- Przyjechałam tutaj odpocząć.
- Dlatego dźwigała pani z tym osobnikiem worek cementu roześmiał się kpiąco oficer... - ... tych nowych rzeczy do podźwignięcia, pani Kasi wytrwale, z uniesieniem dźwigała brzemię szlacheckości. Ubodzy, aczkolwiek zredukowali do minimum, mieli nadal swoje...
- ... bagażem Vassone. Obie były przygotowane, zanim jeszcze pojawił się Hunt. Dźwigała je Marina, Cień musiał mieć wolne ręce. Żeby zdążyć skręcić...
- ... Judą zawisło groźne niebezpieczeństwo. Asyria, uporawszy się z kłopotami wewnętrznymi, dźwigała się z chwilowej niemocy. Na tron wstąpił wielki wojownik Tiglat...
- ... omal nie upadła, kilka cegieł omsknęło się ze stojaka, który dźwigała na grzbiecie, i łomocząc potoczyło się w dół po kładce...
- ... do gniewu. Łaski w rodzaju zdrowia, urody, powodzenia w pracy dźwigała niechętnie: obowiązywały do zgody z życiem. Natomiast miłość, śmierć, fatalizmy...
- ... wróciła już do kuchni. Szła za Surmą, skręcała powrósła, wiązała, dźwigała mendle. Po godzinie do tej pary dołączyła i Marta. Szybko...
- ... godziny lata.
W chusteczce na czole, chroniącej przed udarem, Jaśka dźwigała z Ziutą murarską zaprawę z dołu po kładkach i rusztowaniach... - ... dalej budowę swoją.
Wieżę południową nakryto wnet dachem, a północna dźwigała się jeszcze w górę, smukła, kształtna, piękna jak młoda dziewoja... - ... dotknięcie czubkami palców ziemi, by wzbiła się znowu, jakby nie dźwigała już ciężaru swego ciała, jakby była lekka jak piórko, jak...
- ... wygląd, nigdzie nie chciała pójść ani nikogo widzieć. Z trudem dźwigała się z miejsca, by zarządzić najkonieczniejszymi domowymi sprawami. Jedynym uczuciem...
- ... pierwszą miłość ostudziły fale Adriatyku, spotkałem Teresę przypadkowo na ulicy. Dźwigała przed sobą wielki brzuch, miała oczy bezgranicznie smutne, podbite sińcami...
- ... w ogóle.
- Gadam sobie tak, żeby pogadać, no.
- Wiesz, ciężarów dźwigałam w ogóle dużo, ty wiesz ile kobieta nosi siatek?
- , mnóstwo... - ... są mężni?
Czy powiesz króla który zna co ciężar
A dźwigałby tyle ile niesie kamień
Nabity sobą aż do okrągłości
Wiecznie... - ... Dwóch robotników kopało na dziedzińcu czyjejś willi dół, kilku innych dźwigało niewielki słup telegraficzny. Nagle jeden z nich wydał się Widmarowi...
- ... moim zdaniem, tego wzoru), dotykamy tajemnicy Historii. Chrześcijaństwo rzadko nawet dźwigało się na duchowy poziom swoich wczesnych gmin, często, jak wtedy...
- ... życiem. Pomagał w wesołej, ponad siły ciężkiej walce dziecku, które dźwigało na sobie odpowiedzialność życia drugiego dziecka, i zapewnił mu opiekuńczą...
- ... Sasów bóstwo przedstawione w postaci antropomorficznego słupa "podtrzymywało wszystko", czyli dźwigało sklepienie świata. Zestawiając wzmianki z północnych i południowych Niemiec oraz...
