dygotać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... i czarno jak w grobie. Tylko ściany chałupy zdawały się dygotać od grzmotu, toczącego się długo, przeciągle, z dudnieniem gniewnym... Coraz...
- ... przytrzymać filiżankę, bo już brał ją kac i ręka zaczynała dygotać.
- Połóż się przy mnie - poprosiła, ale miałem opory tego samego... - ... czasu. Gdzieś w mroku węszył wilczur, zbliżał się stróż. Chłopcy dygotali, paliło ich do ucieczki, ale żal było czmychnąć nie napełniwszy...
- ... mnie wyniósł. Teraz miałam frajdę. Pokazałam im drogę, a oni dygotali ze strachu o swoje parszywe życie.
- Niedługo będą się nim...
- ... Zbudziliśmy się o szarówce.
I chociaż byliśmy wtuleni w siebie, dygotaliśmy z zimna.
Wychodząc ze snu, z tej śmierci niewinnej, zleźliśmy... - ... za burtę. Pozostałe wierzchowce też rżały i ciskały się, prom dygotał od uderzeń kopyt.
- Trzymajcie konie! - krzyknął wampir. - Trzy...
Urwał nagle... - ... oddziale?
Chory dzwonił przez trzy kwadranse!... Gdzie siostra przełożona?... - Ordynator dygotał i prawie płakał. Siwobrody, o łysym, lśniącym czole, trząsł sanitariuszem... - ... kolana następnego księdza, chudziutkiego staruszka. Ten nie był przebrany. A dygotał jak liść. Ambroż schylił się nad nim.
- Jeszcze jeden? Kto... - ... a ciałem jego
musiały wstrząsać jakieś podskórne dreszcze, bo Notatnik dygotał mu w
ręku. Głos wznosił się ponad miarę jego niewielkiej... - ... boso, miał na sobie tylko czamarę i kalesony. Przemókł i dygotał tak strasznie, że nie mógł iść. Bronił się zresztą, nie...
- ... Będzie taki sam jak przedtem, albo i gorszy."
Nocny Śpiewak dygotał coraz bardziej, ogarnięty spóźnioną paniką. Wpatrywał się we mnie zrozpaczonym... - ... niskiego mężczyznę, tego, który zabił Chloe. Puszczyk dyszał. I aż dygotał z wściekłości. Z przewieszonego przez pierś bandolieru wyjął drugą stalową...
- ... oczyma spoglądali na zjawę, a król zbladł i z przerażenia dygotał na całym ciele.
Daniel, wezwany znowu do pałacu, tak przemówił... - ... Beznadziejna sytuacja. Obolały i przemoczony Pożeracz Chmur rozkleił się całkiem. Dygotał jak przerażony szczeniak. Musiałem go głaskać i uspokajać. Role odwróciły...
- ... nie można tańczyć! - krzyknęła. - Tu nie można tańczyć!
Świat wirował, dygotał, jęczał. Uciekała w przepaść.
- Czy można uciekać do przepaści?
Obudziła... - ... nie powinno być różnicy. I nie ma.
- Akurat - Reynevan, choć dygotał i szczękał zębami, brnął dalej. - Powiedz mi jeszcze coś o... - ... bo pęknę ze śmiechu. Ważniak! Mówią tak na ciebie, wiesz?
Dygotał ze zdenerwowania. I ze strachu, że Siwy naprawdę się odczepi... - ... W jej nieruchomej głębi, jak gdyby na dnie płonącej nocy, dygotał nieprzerwany pogłos dział.
III
Teraz była wiosna i czas najpiękniejszy... - ... dwojgiem taki zgiełk i ścistek,
Że zlękły brakiem miejsca - las dygotał wszystek!
Próżno Czmur się do nieba zrywał, jak zawieja -
Gdziekolwiek... - ... tak człowieka sponiewierać, tak sponiewierać! .
Ukrył twarz w dłoniach i dygotał w wielkich dreszczach, jeszcze raz od początku widział to wszystko...
