dygotać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Adaś spojrzał na dziewczynę zrozpaczonym wzrokiem. Blady był i cały dygotał.
- Wart jestem stu batów - rzekł głucho. - Bij mnie, kto w... - ... tylko silnie i spazmatycznie dygotać w uścisku Harsheima i Brigdena. Dygotał długo, a zęby wyszczerzył tak upiornie, że wszyscy odwrócili głowy...
- ... mu nie drżały.
- No? - spytał tylko.
Pies nie ruszał się. Dygotał.
- Frajerze! - W głosie Adama słychać było
błaganie. - Gnaj! Dziś uciekniesz... - ... ulicą przelatywały samoloty, dudniły niedalekie wybuchy bomb, dom trząsł się, dygotał...
Julia wybiegła w dzieckiem do schronu...
Na białej pościeli i...
- ... połamanymi żebrami ludzkiej klatki piersiowej, strząsnął ją dzikimi wymachami nogi. Dygotał z odrazy. I strachu.
- Czarna Śmierć - powiedział stojący obok Szarlej... - ... odsapnął i z desperacką odwagą przebiegł na drugą stronę chodnika. Dygotał z zimna. Mokre ubranie, które po chwili miało odegrać taką...
- ... spytał Łapa, który stał na pikierze.
- Człowiek!
- Ale kto? Polek dygotał w spazmatycznych dreszczach.
- Taki jeden, co przyjechał. Pan Staś go... - ... się w przesmyk, kolanami i rękami rozpierał poręcze, rwał naprzód, dygotał cały z pośpiechu - opętany potworną nienawiścią do barczystych pleców, rozpartych...
- ... to było życie!
Rozumie pan?
Życie!... A tu... - zamilkł, lecz dygotał, aż mu zęby szczękały.
- A niech pana kule biją! - parsknął... - ... Ciri było wszystko jedno. Gotowała się z wściekłości i nienawiści, dygotała z żądzy mordu. Chciała dopaść tego strasznego starca, poczuć, jak...
- ... wielkich rogów, wyrastających z czoła sklepionego jak u wołu.
Wieża dygotała, debile wyli na różne głosy, wtórował im głośno Tomasz Alfa... - ... zyskasz, a stracisz!
Tłum ryczał i klaskał. Narkotyk działał. Ciri dygotała z euforii, jej wzrok i słuch rejestrowały wszystko, każdy szczegół... - ... Nie, zimno mi nie jest - odparła przytomnie ze zdziwieniem, lecz dygotała coraz mocniej, tak że Bogumił objął ją ramionami i mówił...
- ... wściekłość, siedziała nieruchomo na krześle, nerwowo przygryzając wargę. Natomiast służąca dygotała, trzęsła się, wierząc, że dzisiejsza noc dostarczy jej jeszcze wielu...
- ... dno okrętu razem ze wszystkimi. Na wylizanym i lśniącym
pokładzie dygotała tylko uwiązana łódź podobna do wielkiej złowionej ryby.
Wicher niósł... - ... jak nigdy dotąd, świadomi, że lada chwila mogą umrzeć. Ziemia dygotała od wstrząsów, wszędzie wokół tryskały w górę fontanny piasku, kamieni...
- ... zaskowyczał znowu, ścichł natychmiast, gdy Szarlej pokazał mu pięść. Wieża dygotała coraz wyraźniej.
- Taul! - ewokował Reynevan, gardłowo i chrapliwie, jak kazały... - ... takim to jest coś. trochę się chyba zdziwili bo strasznie dygotałam, z zimna oczywiście:)ale przecież nie mogłam się zapiąć bo...
- ... zawodowcem". W najmniejszym stopniu nie panowałam nad sobą, byłam półprzytomna, dygotałam cała jak w febrze żądna krwi.
Pamiętam jeszcze tylko jak... - ... orkiestry straży pożarnej.
Mara wystąpiła w recytacji zbiorowej,mimo to dygotałem z tremy.
Wieczorem poszliśmy w trójkę na zabawę w centralnym...
