dziki
Słownik języka polskiego PWN*
bez dziki zob. I bez w zn. 2.
dziki I
• dziko • dzikość
1. «o zwierzętach: nieoswojony, niehodowany»
2. «o roślinach: nieuprawiany, rosnący w środowisku naturalnym»
3. «o terenach: pierwotny, niedostępny»
4. «o plemionach: niecywilizowany»
5. «o uczuciach, zachowaniu: gwałtowny»
6. «niewyrobiony towarzysko, nieufny, nieśmiały»
7. pot. «straszny, agresywny»
8. pot. «niezgodny z ogólnie przyjętymi normami»
9. pot. «nieusankcjonowany prawnie»
• dziko • dzikość
dziki II «człowiek niecywilizowany»
dziki lokator «osoba samowolnie zajmująca jakiś lokal»
Dziki Zachód «zachodnia część Stanów Zjednoczonych w czasach osadnictwa»
dzik
• dziczy
1. «zwierzę o brunatnej, szczeciniastej sierści i wydłużonej głowie zakończonej ryjem uzbrojonym w kły»
2. zob. dziczka.
3. pot. «człowiek nietowarzyski»
• dziczy
dzika róża zob. szypszyna.
dzikie mięso «nadmiernie rosnąca tkanka na trudno gojących się ranach»
dzikie wino «gatunek winobluszczu o czerwonych pędach i czerwieniejących jesienią liściach»
Synonimy
Zagraj z nami!
