kraj
Słownik języka polskiego PWN*
kraj
• krajowy • kraik
1. «zamieszkane terytorium stanowiące całość polityczną i gospodarczą»
2. «obszar wyodrębniający się ze względu na jakieś cechy»
3. «jednostka podziału administracyjnego w Czechach, Słowacji i Rosji»
4. «kraniec, krawędź»
• krajowy • kraik
kraj związkowy zob. land.
krajać
1. «ciąć coś na części»
2. «przecinać jakąś powierzchnię, tworzyć na niej ślad, bruzdę»
3. pot. «dokonywać operacji chirurgicznej»
kraje anglosaskie «kraje anglojęzyczne, zwłaszcza Wielka Brytania i Stany Zjednoczone»
kraje rozwijające się «kraje o gospodarce na niskim poziomie, nabierające, dzięki pomocy państw zamożnych, tempa rozwoju gospodarczego»