panu
Słownik języka polskiego PWN*
pan
1. «mężczyzna»
2. «oficjalna forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się do mężczyzny lub w rozmowie o nim»
3. «ten, kto ma władzę nad kimś lub nad czymś»
4. «bogacz; dawniej też: właściciel majątku ziemskiego»
5. «mężczyzna stojący na czele domu, rodziny, gospodarstwa»
6. daw. «pracodawca w stosunku do służby»
7. Pan «Bóg»
8. pot. «nauczyciel»
9. «właściciel zwierzęcia domowego, zwłaszcza psa»
Pan mit. gr. «bóg pasterzy, opiekun stad»
pan- «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na powszechność, ogólność tego, co nazywa drugi człon złożenia»
fletnia Pana «instrument muzyczny składający się z szeregu złączonych razem piszczałek różnej długości»
• fletnista • fletnistka
• fletnista • fletnistka
najjaśniejszy pan, król, książę «nakazany etykietą sposób tytułowania władcy»
• najjaśniejsza pani, królowa, księżna
• najjaśniejsza pani, królowa, księżna
panem et circenses
1. «chleba i igrzysk – hasło wyrażające żądania ludu rzymskiego w okresie cesarstwa»
2. «wyrażenie oznaczające postawy ludzi pozbawionych wyższych celów»
pan młody «mężczyzna w dniu swojego ślubu»
Wielmożny Pan, Wielmożna Pani, Wielmożni Państwo «wyrażenia grzecznościowe dodawane przed nazwiskiem adresata listu lub przesyłki»
Synonimy
Zagraj z nami!
