Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
pożegnanie
Znaleziono 300 wyników.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... Jak grobowiec, takie wymarłe - pomyślał Spartakus. - Nawet nikt nie wyszedł pożegnać armii, a wczoraj tak rozpaczali!"
    Za taborami ruszyło znowu wojsko...
  • ... 1848r., a 15 sierpnia tegoż roku wyjechała do Vitry, aby pożegnać umierającą, ukochaną Cecylię Beydale. Jesienią 1854 r. księżna Maria padła...
  • ... przeszkadzamy wam w radosnej uczcie, ale naszym świętym obowiązkiem jest pożegnać Drogiego Kolegę i życzyć mu, by ten pantofel, który zawiśnie...
  • ... trzymający moją nową, żółtą walizkę. Znajomi, którzy przyjechali, żeby mnie pożegnać. Wstałam. Otoczyliście mnie ciasno.
    - Wracaj szybko, będziemy czekali, pisz często...
  • ... liczą się z opinią publiczną, tak napiętnowany minister musiałby natychmiast pożegnać się ze stanowiskiem. W Polsce niestety ważniejsze jest to, że...
  • ... jej męża. Załadowano go do samochodu, nawet nie mogli się pożegnać. Po kilku godzinach urodziła martwego chłopczyka. Od tego czasu nie...
  • ... popchnął mnie przed sobą.
    Spieszył się, nawet spojrzeniem nie zdążyłem
    pożegnać braci katorżników, popędzał mnie i ponaglał, aby dostarczyć mnie tam...
  • ... zaś woli dać im do podziału 600 tys. zł i pożegnać się z nimi na zawsze. Porządku pilnowało kilkudziesięciu policjantów.
    W...
  • ... po wakacjach. Chciał skorzystać z ostatniego sezonu w Tatrach, by pożegnać się z nimi - być może na zawsze. Co prawda, postanowili...
  • ... tym, że z prawem jazdy, przynajmniej na razie, muszę się pożegnać. Jednak egzaminator zaproponował, że możemy tę sprawę rozwiązać inaczej. Wyraźnie...
  • ... zegarek. - Popatrz. Dochodzi pierwsza. Aleśmy się zagadali! Wstałem, żeby się pożegnać. Zatrzymał mnie. Wyjaśnił, że jada na mieście, ponieważ żona zabrała...
  • ... znaczy ślady pochodów wstęgą trującej pamięci. "Wyjść. Wyjść, żeby się pożegnać z miejscami o zasuszonym głosie. Nad rzekę. Nnnie".
    Czuje, że...
  • ... w Toruniu, pierwszej prywatnej szkoły średniej. Można się z nią pożegnać nie tylko za palenie czy picie, ale także za notoryczne...
  • ... w Instytucie i zbliżał się termin wyjazdu ze Strasburga, poszedłem pożegnać się z Kirą.
    - Ożeń się ze mną! - zawołała, gdy tylko...
  • ... powinien przed śmiercią pożegnać się ze światem i pozwolić światu pożegnać siebie. A jakże można się żegnać, mając zakrytą twarz? Woły...
  • ... Irena informuje, że musi opuścić ostatnią sesję, i chce się pożegnać. Mariola proponuje, aby to pożegnanie ze względu na nieobecność Krzysztofa...
  • ... nie nadają się - muszą odejść. Razem z nimi powinniśmy się pożegnać z bumelantami i obibokami, z pijakami i nieukami.
    Uważam, że...
  • ... przemyślała sprawę, wszystko odwołuje i pragnie tylko z Marcinem się pożegnać, bo właśnie wyjeżdża. To ona wyznaczyła miejsce - z dala od...
  • ... uświadomić sobie, że kiedyś trzeba będzie się z tym światem pożegnać. Z drobną pomocą moich przyjaciół udało mi się pozostać całkiem...
  • ... lub "Jeżeli coś wyjdzie nie tak, chyba będziemy musieli się pożegnać". Jest przy tym uprzejmy, zawsze uśmiechnięty i nigdy nie podnosi...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego