kołem

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kół kołu a. koła, kole; kołów
Koło (miasto; osiedle w Warszawie) Kole; przym.: kolski
koło kole; kół: koło godzinne, koło podbiegunowe, błędne koło, ale: Koło Wiedeńskie (grupa uczonych), Koło Artystów Polskich w Paryżu

Słownik języka polskiego PWN*

kołem
1. «otaczając kogoś lub coś, np. Stanęli kołem.»
2. «okrążając, omijając coś, np. Szerokim kołem objechali osadę.»
łamać kołem «w średniowieczu: łamać skazanemu, przesłuchiwanemu kości specjalnym narzędziem tortur»
kół daw. «zaostrzony na końcu pal»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego