kołem
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kół kołu a. koła, kole; kołów
Koło (miasto; osiedle w Warszawie) Kole; przym.: kolski
koło kole; kół: koło godzinne, koło podbiegunowe, błędne koło, ale: Koło Wiedeńskie (grupa uczonych), Koło Artystów Polskich w Paryżu
koło (skrót: k.): koło niego, koło ratusza
w koło (przysłówek = dookoła): rozglądać się w koło; usiąść w koło; obiec plac w koło
w koło: wpisać trójkąt w koło
w koło Macieju (ciągle to samo)